Keramische portretten

“Vlak na de oorlog, ik was elf, was ik diep onder de indruk van een groot zelfportret van Rembrandt. Zo wilde ik het ook en zo zou ik het nooit kunnen.
Toch probeerde ik het, met een potlood en een dubbele spiegel, waarin je je profiel kon zien. Vader zei: “Gom hoef je niet te gebruiken, want er zijn geen foute lijnen.”

Eind 1965 ging ik naar Ateliers 63.Het zou voor drie maanden zijn, het werden drie jaren, waarin mijn leven drastisch veranderde.In de voorgaande jaren was ik wellicht vakbekwamer geworden. Maar ik wist niet hoe je kon laten zien wat je bezighield, al had ik veel getekend en ook geboetseerd.Ik wilde een mentaliteit leren, begrijpen hoe je je langere tijd met een onderwerp bezig kon houden, hoe je het ontwikkelen kon en zijn gang laten gaan.”Niet teveel je wil opleggen,” zei Couzijn, en, toen ik werkte aan een groot beeld:”You have to sustain your emotion.”
 _{hannamobach.nl/Ateliers63}