Dit blog onstond op het moment dat ik verslag deed van de onthulling van ‘Cape’ op haar nieuwe plek in het Krommerijnpark in Utrecht op 30 juni 2015 – zie de afbeelding boven . Na het voltooien van de website www.hannamobach.nl, het totaaloverzicht van Hanna’s werk, leek mij haar werk nog levend genoeg om recente ontwikkelingen bij te houden. Daarop ging ik in het Amsterdamse op zoek naar ‘Naatje’, een beeld dat Hanna uit haar Pantheon verbannen moest hebben – maar… wat had zij misdaan, om zo’n wreed lot te moeten ondergaan? Dat maakte mij des te nieuwsgieriger.
Na Hanna’s overlijden, ontvingen Klaaske en ik de dozen met haar nauwkeurig bijgehouden archief mappen, met foto’s en beschrijvingen van de vele avonturen die ze ondernomen had. Een vrijwel onuitputtelijke bron van materiaal, waar een enorme ijver én een grote vreugde vanaf spatten. Resultaat van een vervuld leven, waarin geen seconde te verliezen was - waarbij zij zich ‘verloor’ in de meest wonderlijke projecten. Zoals ‘Bootjes’: haar sublieme uiting van dankbaarheid voor een scheppende leven, een leven waarin de wereld opnieuw tot aanzien komt. Uit dat werk is hier een – voorlopige – keuze gemaakt, die geheel voor mijn eigen verantwoording komt.
