Op www.hannamobach.nl – de website met een chronologisch overzicht van haar werk, die ik ooit samen met Hanna mocht bouwen – is te zien, dat zij zich al vroeg evolueerde van een ‘realistische’ naar een ‘abstracte’ benadering van haar werkelijkheid. In dat licht bezien is haar Groningse periode te beschouwen als ‘vroeg werk’. Ik weet niet of het daardoor onderbelicht is gebleven – hoewel ik er ademloos naar kon kijken, heeft het nooit toegang tot haar etalages gekregen. Nou, dat was dan zo... Nu ik, twintig jaar later, toch de moed heb een tipje van deze sluier op te lichten, viel me op dat haar Groninger werk – hoe levensecht het ook is – toch al een zekere abstractie bezit. Maar er is een uitzondering: de onderstaande schets van, (vermoedelijk) de steenfabriek in Oostrum – die ik hier hier als introductie gebruik, om het contrast met het minimalistische landschappen van de overige tekeningen aan te geven. Hein Zeillemaker, 29 januari 2022
Klik op de afbeeldingen om ze te vergroten
Hanna’s schets met (vermoedelijk) de oude steenfabriek van Oostrum
Bij de tekeningen
Een tekening begint met een leeg stuk papier – en ‘leegte’ betekent: vrijheid en openheid. Of ik nu tekende in het wijde Groninger land of in de Zwitserse bergen, wat mij trof was altijd hetzelfde: ruimte, openheid en plek voor wat zich wilde laten zien. Hanna
Dijk met huisje, 1975. Cortenstaal, 17x107x37cm
Hof
je kijkt – en langzaam ga je vergeten waar je vandaan kwam en waar je naar terug wilde
er is hier iets dat je vertelt dat er op je werd gewacht en aan je vraagt om niet meer weg te gaan
